معرفی کوتاه معماری حبابی

در بیان معماری «حباب، معماری هواست: سازه بادی که با عضو نازکی پوشیده شده و در حفره های ساختمان جای گرفته و سراسر سازه از بالا تا پایین را پوشانده است؛ حباب ها فضای نرمی را در داخل و سازه ی سختی را در خارج به وجود آورده اند که سبب شده فضای موجود و فضای جدید با یکدیگر ترکیب شوند.». ایده ی حباب ها الهام بخش کاربرد خلاقانه ی مصالح بوده تا محیطهای معماری حبابی که تا به حال از لحاظ سازه ای طراحی نشده و یا فاقد کیفیت تجربی هستند.

تاریخچه معماری حبابی

در سال ۱۸۸۷ – نه سال قبل از ساخت نخستین سازه المپیک در آتن توسط فیزیکدان لرد کلوین- چیزی که کلوین از خود پرسید این بود که اقتصادی ترین روش برای تقسیم کردن فضا به سلولهای مساوی چیست تا کمترین سطح در بین آن ها ایجاد شود. کلوین چنین راه حلی را ارایه کرد که سلول ها بایستی همانند حبابهای صابون دارای اشکال چهارده ضلعی باشند. این روش به مدت چهارده سال بهینه ترین روش برای تقسیم بندی فضا در معماری حبابی بود. سپس در سال ۱۹۹۳، دنیس وایر و رابرت پلان نرم افزاری را اختراع کردند که جایگزین نظریه کلوین شد.